تحقیق در مورد اوصاف آب در قرآن

گر رسد جز به خدا آب معين چاه نوكنده بجوشد از زمين(مولوي)

خداوند درلابه لاي آيات كريمه خويش و به دنبال كلمه ماء و آب، گاه صفاتي را مطرح مي نمايد كه شناخت و تأمل دراين صفات خالي از فايده نيست.

ذيلاً به مواردي از اين گونه كاربردها اشارت مي شود:
بركت آب:
« ونزلنا من السماء ماء مباركا فانبتنا به جنات و حب الحصيد» (ق- 9)
«و از آسمان آبي پر بركت نازل كرديم و بوسيله آن باغها و دانه هايي را كه درو مي كنند رويانديم.»

دراين آيه شريفه آب به صفت مبارك توصيف گرديده وخداوند نزولات آسماني را آب هاي مبارك ناميده است. كلمه مبارك يعني بركت يافته و واژه بركت را چنين معنا مي كنند: ثبوت الخير.

به خير ثابت و پايدار بركت گفته مي شود و هر شيء كه چنين خصوصيتي دارد، مبارك است. به محل ثابت شدن آب نيز بركه مي گويند. خداوند درقرآن گاه به شخصيت هايي كه وجودشان محور خيركثيروثابت الهي بر بندگان مي باشد، صفت مبارك را نسبت داده است، مانند عيسي بن مريم(عليه السلام)

« وجعلني مباركا اين ماكنت...» (مريم- 31)
« و مرا –هر جا كه باشم- وجودي پر بركت قرار داده‌؛...»

يا آنكه به شب عظيم و مهم قدر، شب مبارك گفته است:
«انا انزلناه في ليله مباركه...» (الدخان- 3)
« كه ما آن را در شبي پر بركت نازل كرديم؛...»

زيرا خيرو تفضل خداونددراين شب، لايزال بر بندگان وي ريزش داشته و سرازير است. توجه به اين معاني و سايركاربردهاي صفت مبارك درمورد آب به ارزش اين ماده اعجاب آورخلقت مي افزايدوگواه آن است كه آب خير ثابت و پايداري براي بشريت و كره زمين مي باشد.


طهارت آب:
« و هو الذي ارسل الريح بشرا بين يدي رحمته و انزلنا من السماء ماء طهورا» (الفرقان- 48)
«اوكسي است كه بادها را بشارتگراني پيش ازرحمتش فرستاد، و ازآسمان آبي پاك كننده نازل كرديم.»